ادامه جدول با کلیک بر روی لینک زیر

      http://jazb.aac.behdasht.gov.ir/uploads/Jadval_jazb10.htm 

چای سبز فواید زیادی دارد . چای سبز پیشگیری کننده از حمله قلبی و سرطان شناخته شده است و یک تونیک ( تقویت کننده ) بسیار مفید است. این چای دارای خاصیت ضد چربی (از هر نوع آن )و مقوی اعصاب بوده و قدری نیز خاصیت تب بری دارد.چای سبز باعث تقویت معده شده و ضمن دفع سموم بدن، نفخ معده را نیز برطرف می کند . چای سبز باعث تقویت حافظه شده و برای افراد افسرده یک داروی ضد افسردگی است. زیرا نوشیدن چای سبز باعث نشاط و سرزندگی می شود 

بیشترین بهره برای زنان 
در پی یک مطالعه فواید چای سبز ظاهرا برای زنان بیشتر بود. 
زنانی که روزانه پنج فنجان یا بیشتر چای سبز می نوشیدند - در مقایسه با کسانی که یک فنجان یا کمتر مصرف می کردند - کمتر با خطر مرگ در اثر بیماری قلبی روبرو بودند. 
اما در این مطالعه رابطه ای میان مصرف چای سیاه و کاهش خطر مرگ در اثر بیماری قلبی نیافت 

خواص کلی : 

کاهش وزن 
: پلی فنولهای چای سبز فعالیت آمیلاز بزاق(آنزیم تجزیه کننده قندها) را مهار می‌کند. جالب است بدانید که چای بدون داشتن عوارض خطرناک داروهای کاهنده وزن میتواند موجب کاهش وزن، اندازه دور کمر و تری گلیسرید خون مبتلایان به چاقی شود 

پوسیدگی دندان: 
عصاره برگ چای سبز دارای اثرات ضد میکروبی است و از ایجاد پلاک و پوسیدگی دندان جلوگیری می‌کند. 


حفاظت از قلب 
دانشمندان ماده ای شیمیایی را در چای سبز شناسایی کردند که در حفاظت از قلب در برابر آسیب های مختلف موثر است. 
کارشناسان "موسسه بهداشت کودکان انگلیس" در مطالعه روی ترکیبات چای سبز موفق به شناسایی ماده ای شیمیایی به نام "اپیگالوکاتچین سه گالیت" شدند که می تواند مرگ سلول ها را پس از حمله قلبی یا سکته کاهش دهد. این دانشمندان اعلام کردند: ماده شیمیایی موجود در چای سبز مانع از فعالیت پروتئینی به نام "استات یک" می شود که پس از رویدادهای استرس آمیز نظیر حمله قلبی یا سکته در درون سلول فعال می گردد. 
"اپیگالوکاتچین سه گالیت" همچنین روند بهبود سلول های قلبی را سرعت می بخشد و موجب کاهش صدمه به آن می شود. از طرفی یکی از عوامل اصلی امراض و حمله های قلبی، وجود کلسترول بالا در خون انسان است. 
چای سبز علاوه بر داشتن ویتامین های A و C (آنتی اکسیدان های قوی)، باعث کاهش کلسترول در خون نیز می گردد که این موضوع خطر احتمال حمله قلبی و امراضی از این قبیل را پایین می آورد. 

کاهش تری گلیسیرید 
کاتچین موجود در چای سبز، فعالیت آنزیم لیپاز را (آنزیم مسئول هضم چربی ها) در لوزالمعده مهار می کند، در نتیجه، شکستن چربی با سرعت بسیار کمی صورت می گیرد و چربی خون با سرعت کمی بالا می رود. 
با توجه به این که افزایش تری گلیسیرید خون بعد از مصرف هر وعده غذایی یک عامل خطر در بروز بیماری قلبی است ، مصرف چای سبز در بین وعده های غذایی روشی مناسب جهت کاهش تری گلیسیرید خون است. 

کاهش فشار خون 
مصرف نیم تا 5/2 فنجان چای سبز در روز احتمال بروز پُرفشاری خون را تا 46 درصد کاهش می دهد. 


جلوگیری از دیابت 
چای سبز قادر است از عوارض ناشی از دیابت مانند آب مروارید و بیماری های کلیوی به طور معجزه آسایی جلوگیری کند. چای سبز با مهار کردن فعالیت آنزیم آمیلاز بزاق و روده که مسئول هضم نشاسته است، باعث می شود که نشاسته با سرعت آهسته تری بشکند و در نتیجه قند خون با سرعت کمی بالا برود. 


پیشگیری از بیماری های ایمنی خودکار بدن 
پژوهش گران اعلام کردند مصرف چای سبز از ابتلا به بیماری های ایمنی خودکار بدن جلوگیری می کند. تحقیقات پژوهش گران دانشکده پزشکی ژورژیا حاکی از آن است که مصرف چای سبز علاوه بر مؤثر بودن در کاهش ابتلا به سرطان، باعث محافظت افراد در برابر بیماری های ایمنی خودکار بدن می شود. چای سبز از گسترش آنتی ژن هایی که می توانند موجب تحریک ایمنی بدن شوند جلوگیری می کند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است وجود ماده ای موسوم به EGCG در چای سبز باعث متوقف شدن التهاب و تاثیرات آن بر روی پوست و سلول های مترشحه بزاق می شوند. در یک اختلال ایمنی خودکار، موسوم به سندرم شوگرن (Sjogren)، سلول های مترشحه بزاق، هدف قرار گرفته و باعث خشکی دهان می شوند و در اختلالی دیگر، پوست ارگان هدف واقع شده و فرد مبتلا به سل جلدی می گردد. 
شایان ذکر است تحقیقات بیشتر بر روی حیوانات در حال انجام است و تاثیر مفید چای سبز در پیشگیری از آرتریت نیز مشخص شده است. 


موارد منع مصرف: 
اعتقاد بر آنست که قبل و بعد از دریافت فرآورده‌های آهن و در شیرخواران نباید از چای سبز یا ترکیبات پلی فنول آن استفاده نمود. شواهد موجود حاکی از آنست که مقادیر بیش از ??? میلی لیتر در روز با سوخت و ساز آهن تداخل نموده و موجب کم خونی می‌شود. شواهدی مبنی بر منع مصرف در حاملگی وجود ندارد با اینحال باید با متخصص تغذیه مشورت نمود. مصرف چای سبز در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود. 


تداخلات دارویی: 
افزایش اثر متی سیلین و بنزیل پنی سیلین، تشدید اثر آسپیرین و سایر داروهای 
ضد انعقاد مانند وارفارین (ویتامین K موجود در چای سبز میتواند بر ضد اثرات وارفارین عمل نماید). 


عوارض: 
مصرف بیش از حد کافئین که در چای سبز و بعضی از عصاره های آن وجود دارد در بعضی از افراد باعث علائمی مانند عصبانیت، بیخوابی و بیقراری می‌شود. افرادی که دارای بیماری فشار چشم هستند نباید استفاده کنند و افرادی که میگرن دارند میزان مصرف کمی باید داشته باشند . 

وبه طور مفصل:

. 

مصرف چای سبز در تعداد انگشت شماری از خانواده ها رایج است اما این اطمینان وجود دارد که افراد با آگاهی از فواید این چای بیشتر به سمت مصرف این نوشیدنی باارزش جذب می شوند. اخیرا از فواید بسیار چای سبز صحبتهای زیادی می شود و حتی چای را بهترین نوشیدنی پس از آب می دانند. هم چای سیاه و هم چای سبز دارای رنگدانه هایی هستند که اثر کاهش ابتلا به سرطانهای مختلف در آنها دیده شده است. زمانی که چای با غلظتی مناسب دم بکشد، تنها محتوی نیمی از کافئین یک فنجان قهوه است. با این حال چای بدون کافئین هم وجود دارد.

مردم چین از دیرباز چای سبز را به عنوان یک نوشیدنی دارویی مصرف کرده و می کنند و به دلیل اهمیت ویژه این گیاه، اصول خاصی نیز برای تهیه آن دارند. به تازگی علاوه بر مردم چین، چای سبز در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران فراوانی یافته است. دلیل اصلی این استقبال، آشنایی مردم دیگر کشورها با خواص درمانی این نوع نوشیدنی است. هرچند در مواردی توصیه و پیشنهاد مردم به یکدیگر عامل اصلی مصرف برخی مواد غذایی یا نوشیدنیها است اما در مورد چای سبز علاوه بر توصیه دهان به دهان، پژوهشگران نیز خواص دارویی آن را تایید کرده اند. نوشیدن روزانه سه تا چهار فنجان چای سبز مانع از ابتلا به بسیاری از بیماریها می شود. پژوهشگران 25 مورد را به عنوان دلایل اصلی مصرف چای سبز می دانند.
گیاه چای در آب و هوای گرم رشد می کند. برای تولید چای معمولا برگهای کوچکتر و جوانتر انتخاب می شوند. در مجموع سه نوع چای وجود دارد: چای سیاه، چای سبز و چای اولانگ (نوعی چای چینی). مزیت چای سبز بر چایهای دیگر این است که کمتر تحت تاثیر فرآیند قرار گرفته و ترکیبات موجود در آن پایدار باقی مانده است. چای سبز به عنوان یک ترکیب ضدسرطان و آنتی اکسیدان شناخته شده است. تحقیقات نشان می دهد که نوشیدن مرتب چای سبز می تواند در پیشگیری و درمان بیماریهای لاعلاجی مثل سرطان بسیار موثر باشد.
بسیاری از خواص چای سبز مربوط به ماده ای به نام کاتچین است که فعالیت آنتی اکسیدانی آن بسیار بالا بوده و نسبت به آنتی اکسیدانهای معروفی چون ویتامینهای C و E بسیار قویتر عمل می کند. نوشیدن چای سبز می تواند احتمال ابتلا به بیماریهای مختلف را کاهش دهد؛ از بیماریهای ساده باکتریایی گرفته تا بیماریهای مزمنی چون بیماریهای قلبی، سکته، سرطان، مشکلات دهانی دندانی، و استئوپرز. گیاه چای گل بزرگی است که دارای برگهای همیشه سبز است و همانطور که اشاره شد، چای سبز بومی کشور چین است و در آن کشور بیش از پنج هزار سال مورد مصرف بوده است. امروزه چای در تمامی نقاط آسیا و بخشهایی از خاورمیانه و آفریقا نیز کشت می شود. چای سیاه تخمیر داده می شود و به اندازه چای سبز سالم نیست. چای سبز تخمیر داده نمی شود و چای اولانگ نیمه تخمیر شده است.
پیشگیری و درمان سرطان:
چای سبز حاوی ترکیباتی بنام کاتچین، فیتوکمیکال و پولیفنول است که این ترکیبها نوعی آنتی اکسیدان (Antioxidant) محسوب می شوند. آنتی اکسیدان قابلیت مبارزه با سلولهای سرطانی را داراست. این ترکیب می تواند از رشد سلولها و تومورهای سرطانی جلوگیری کند. میزان شیوع سرطانهایی چون پستان،‌ کولون، ‌پوست، پانکراس و معده در بین افرادی که چای سبز می نوشند بسیار کمتر است. تحقیقات به عمل آمده نشان می دهد که افرادی که روزانه چای سبز می نوشند خطر ابتلا به سرطان خود را تا حد بسیار زیادی کاهش می دهند.
همچنین اشخاص مبتلا به سرطانهایی نظیر سرطان خون، ریه، معده، سینه و روده که چای سبز می نوشند در درمان بیماری خود کمک عمده ای می کنند. محققیق نوشیدن چای سبز را عاملی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان می دانند چراکه میزان آنتی اکسیدانهای موجود در آن 100 برابر تاثیرگذارتر از ویتامین C و 25 برابر تاثیرگذارتر از ویتامین E است. توجه کنیم که ویتامین C و E به عنوان دو آنتی اکسیدان مهم مطرح هستند. به این ترتیب با نوشیدن چای سبز و دریافت آنتی اکسیدان، بدن در مقابل ابتلا به سرطان مصون می شود. تحقیقات نشان می دهد که در کشورهایی که مردم هر روز چای سبز مصرف می کنند موارد سرطان کمتر بوده است، هرچند بین این دو هیچ رابطه علت و معلولی تایید نشده است. اما چای سیاه فاقد چنین خاصیتی است. حتی اگر به مقدار زیاد چای سیاه مصرف کنید، احتمال ابتلا به سرطان روده، کیسه صفرا و مخاط رحم را افزایش می دهید. به افراد سرطانی نوشیدن دو یا سه فنجان چای سبز در روز پشنهاد می شود. در ژاپن با وجود بالاترین آمار در استعمال سیگار، کمترین مقدار سرطان ریه در آنها مشاهده شده است. مطالعات حاکی از آن است که مصرف بیشتر چای سبز با کاهش بروز سرطان سینه ارتباط دارد.
جلوگیری از بیماریهای قلبی عروقی:
یکی از عوامل اصلی امراض و حمله های قلبی، وجود کلسترول بالا در خون انسان است. چای سبز علاوه بر ویتامینهای A و C خود، باعث کاهش کلسترول در خون نیز می شود که این موضوع خطر حمله قلبی و امراضی از این دست را پایین می آورد. همچنین مصرف چای سبز می تواند از بروز بیماریهای قلبی عروقی جلوگیری کند. مصرف روزانه پنج فنجان چای سبز یا بیشتر می تواند تا 61 درصد از بروز بیماریهای قلبی بکاهد. وجود رادیکالهای آزاد در سرخرگ می تواند منجر به بروز بیماریهای قلبی عروقی شود. در حالی‌که کاتچین موجود در چای سبز قادر است از پوشش درونی سرخرگ در برابر رادیکالهای آزاد محافظت کرده و به این وسیله از بروز بیماریهای قلبی جلوگیری کند. در ژاپن با وجود اینکه استعمال سیگار بسیار رایج و معمول است اما کمترین آمار بیماریهای قلبی در آنها گزارش شده است. عده ای دلیل این کاهش را مصرف زیاد چای سبز می دانند. همچنین از آنجاییکه چای سبز موجب کاهش کلسترول بد خون (LDL)، تری‌گلیسیرید و فیبرینوژن (پروتیینی در خون که در شکلگیری لخته خون نقش دارد) می شود، به این وسیله قادر است از بروز آرترواسکلروز (سخت شدن سرخرگها) پیشگیری کند. با مصرف چای سبز کلسترول خون به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. به این ترتیب می توان با نوشیدن چای سبز میزان کلسترول خون که یکی از شاخصهای مهم ابتلا به بیماریهای قلبی است را کاهش داد. پژوهشگران معتقدند حتی پس از سکته قلبی نیز نوشیدن چای سبز باعث ترمیم سلولهای آسیب دیده رگها و قلب می شود و روند ترمیم سلولها را تسریع می کند. نوشیدن روزانه حداقل سه فنجان چای سبز به بیماران قلبی توصیه می شود.
نکته دیگر این است که معمولا بعد از حمله قلبی پروتیینهایی در بدن تولید می شود که مرگ سلولی را به همراه دارد، درحالی که کاتچین موجود در چای سبز فعالیت این پروتیین را متوقف کرده و به این وسیله سکته های مغزی و قلبی را به حداقل رسانده و سرعت بهبود را افزایش می دهد. یکی از عناصر فعال در چای سبز به اندازه آسپرین از تجمع پلاکتهای خونی جلوگیری می کند که این امر گردش خون را بهبود می بخشد.
کاهش تری گلیسیرید:
کاتچین موجود در چای سبز ‌فعالیت آنزیم لیپاز (آنزیم مسوول هضم چربیها) پانکراس (لوزالمعده) را مهار می کند. در نتیجه، شکسته شدن چربی و تبدیل آن به اجزای قابل جذب با سرعت بسیار کمی صورت می گیرد. با توجه به اینکه افزایش تری‌گلیسیرید خون بعد از مصرف هر وعده غذایی یک ریسک فاکتور در بروز بیماریهای قلبی است، مصرف یک فنجان چای سبز در بین وعده های غذایی روشی مناسب در کاهش تری گلیسیرید خون است.
کاهنده فشارخون:
مصرف نیم تا 5/2 فنجان چای سبز در روز احتمال بروز پرفشاری خون را تا 64 درصد کاهش می دهد. در حالیکه مصرف بیش از 5/2 فنجان در روز از بروز این بیماری تا 56 درصد می کاهد. بنابراین روزانه مصرف سه الی چهار فنجان چای سبز توصیه می شود.
جلوگیری از دیابت:
معمولا با افزایش سن، قندخون هم کم کم بالا می رود، خصوصا اگر به رژیم غذایی خود توجه کافی نداشته باشیم. وزن به مرور زمان بالا رفته و به دنبال آن احتمال بروز دیابت نوع دو هم افزایش می یابد. مصرف روزانه پنج فنجان چای سبز می تواند از بروز دیابت جلوگیری کند. چای سبز قادر است از عوارض ناشی از دیابت همچون آب مروارید و بیماریهای کلیوی به طرز معجزه آسایی جلوگیری کند. اما چای سبز چطور قادر به کاهش قندخون است؟ به نظر می رسد ‌اصلی ترین مکانیسم، ‌مهار کردن فعالیت آنزیم آمیلاز بزاق و روده (آنزیم مسوول هضم نشاسته) است. با مهار شدن فعالیت این آنزیم، نشاسته با سرعت بسیار آهسته ای می شکند و در نتیجه قندخون با سرعت کمی بالا می رود. مصرف چای به همراه یک وعده غذایی سرشار از کربوهیدرات منجر به کاهش سرعت رها شدن گلوکز و کاهش جذب آن می شود و به این وسیله از ترشح انسولین جلوگیری می کند.
ضدانعقاد: 
چای سبز خون را رقیق و از لخته شدن خون جلوگیری می کند. با مصرف گوشت و روغنهای غیراشباع گیاهی مثل روغن ذرت و سویا ترکیباتی در بدن ایجاد می شود که منجر به ایجاد پلاکهای خونی می شود، در حالی که با مصرف چای سبز می توان از ایجاد لخته های خونی جلوگیری کرد.
چای سبز و جوانی: 
چای سبز را به عنوان داروی ضدپیری (Anti - Aging) می شناسند. دلیل اصلی آن وجود میزان قابل توجهی آنتی اکسیدان در چای سبز به ویژه آنتی اکسیدانهای موثر در حفظ شادابی و جوانی است. آنتی اکسیدانها یکی از شاخصترین عوامل برای حفظ سلامتی و شادابی سلولهای بدن اند که باعث به تعویق انداختن شروع روند پیری سلولها هستند.
کاهش وزن و چای سبز: 
با نوشیدن چای سبز متابولیسم (سوخت و ساز) چربیهای بدن تسریع می شود و به این ترتیب چربی اضافی در بدن ذخیره نمی شود. پژوهشها نشان می دهد نوشیدن روزانه سه فنجان چای سبز می تواند تا 70 کالری انرژی ناشی از سوخت چربیها ایجاد کند. همچنین چای سبز قادر است جذب روده ای گلوکز و چربی را کاهش دهد و به این وسیله منجر به کاهش وزن در فرد می شود. ثابت شده که افرادی که چای سبز مصرف می کنند دارای وزن پایین تری نسبت به افرادی هستند که چای سبز مصرف نمی کنند. چای سبز مانع از ذخیره گلوکز در سلولهای چربی می شود. به این ترتیب می توان از نوشیدن چای سبز، کنترل میزان مصرف کربوهیدراتها (قندها) و ورزش مداوم به عنوان مثلثی برای حفظ سلامتی و تناسب اندامها نام برد. چاى سبز و عصاره آن باعث افزایش سوخت کالرى و چربیهاى ذخیره شده بدن و در نتیجه باعث کاهش وزن مى شود. تحقیقات پیشین بر روى حیوانات نشان داده که عصاره چاى سبز باعث افزایش فرآیند «ترموجنسیز» مى شود.
این فرآیند مربوط به تولید گرماى بدن است که در اثر هضم، جذب و متابولیسم غذاها در بدن ایجاد مى شود. این تحقیقات مشابه این فرآیند را بر روى انسان نیز اثبات کرده است. کافئین چاى سبز همچنین باعث افزایش 28 تا 70 درصدى ترموجنسیز در بدن مى شود. وقتى که «افیدرین» برگ به چاى سبز همراه با کافئین افزوده مى شود، این خاصیت دو برابر مى شود. در چاى سبز ماده اى به نام EGCG نیز وجود دارد که ترکیب این ماده و کافئین و افیدرین اثر بیشترى بر روى این فرآیند دارد. اما نکته اى که وجود دارد این است که مصرف چاى سبز و استفاده از کپسولهاى آن به تنهایی و به سرعت باعث کاهش وزن نمى شود و باید علاوه بر مصرف آن، از رژیم غذایى مناسب و ورزش متناوب و مداوم نیز استفاده کرد تا به نتیجه مطلوب رسید. چای سبز به عنوان فاکتوری که واقعا باعث افزایش سرعت متابولیسم می شود به اثبات رسیده و شما می توانید 70 الی 80 کالری اضافی دریافتی خود را نیز با نوشیدن فقط پنج فنجان چای سبز در روز بسوزانید. پس از یک سال شما قادر خواهید بود که چهار کیلوگرم از وزن خود را فقط با نوشیدن چای سبز از دست بدهید، یعنی اثری مشابه با حدود 15 دقیقه پیاده روی روزانه.
پوست و چای سبز: 
آنتی اکسیدانهای موجود در چای سبز سلولهای پوست را در مقابل آسیبها به ویژه رادیکالهای آزاد که یکی از عوامل ایجاد سرطان و افتادگی و آسیب به پوست اند، محافظت می کند. به این ترتیب چای سبز مانع از بروز سرطان، افتادگی و چروک خوردن پوست به ویژه پوست صورت می شود.
چای سبز و ورم مفاصل: 
پژوهشگران چای سبز را به عنوان دارویی برای کاهش خطر ابتلا به ورم مفاصل ناشی از روماتیسم معرفی می کنند. این تاثیر با توقف فعالیت آنزیمهای تخریب کننده و تحلیل برنده غضروف مفاصل ایجاد می شود.
چای سبز و استحکام دندانها و استخوانها: 
این نوع چای حاوی ماده ای بنام فلورین (flourine) نیز هست. فلورین سبب می شود تا ساختار داخلی دندانها محکم شود و از تضعیف مینا و پوسیدگی دندان جلوگیری بعمل آید. درصد بالای فلوراید چای سبز عمده ترین دلیل تاثیر مثبت آن بر دندان و استخوانها است. به این ترتیب، درصد بالای فلوراید در چای سبز می تواند استخوانها و دندانها را در مقابل آسیب، به ویژه پوسیدگی و پوکی محافظت کند.
آرامبخش و ضداسترس: 
این نوشیدنی گیاهی نوعی آرام بخش نیز محسوب می آید. با نوشیدن این چای سیستم عصبی بدن شما مقاومتر شده، آرامش اعصاب و دوری از فشارهای عصبی را برای شما به ارمغان می آورد. از آنجایی که بسیاری از بیماریها ارتباط مستقیم با استرس و سیستم عصبی دارند، نوشیدن این چای را می توان به نوعی داروی تمام عیار بیماریها نام برد.
عملکرد مغزی و چای سبز: 
چای سبز فعالیت سلولهای مغز به ویژه بخشهای مربوط به حافظه را تقویت و تحریک می کند. از طرفی چای سبز باعث کاهش میزان استیل کولین در سلولهای مغز شده و با این عمل مانع از تخریب سلولهای مغز و بروز بیماری آلزایمر می شود. از طرفی آنتی اکسیدانهای موجود در چای سبز مانع از تخریب سلولهای مغز که عامل اصلی بروز بیماری پارکینسون است، می شود. به عبارتی، آنتی اکسیدانهای چای سبز با به تعویق انداختن قرار گیری سلولهای مغز در فاز پیری و فرسودگی، مانع از ابتلا به پارکینسون می شوند.
آسم و چای سبز: 
تئوفیلین موجود در چای سبز در حکم داروی گشادکننده برونش (برونکودیلاتور) است که باعث آرامش و رفع التهاب و حساسیت دستگاه تنفس (بافتهای آسیب دیده) می شود. از این رو نوشیدن چای سبز برای افراد مبتلا به آسم یا افرادی که به دلیل مشاغل ویژه ای که دارند (مثل کارگران کارخانه های سیمان) یا در مناطق خاصی زندگی می کنند (ساکنان مناطق سردسیر)، توصیه می شود.
دیگر فواید: 
- چای سبز همچنین قادر است کبد را سمزدایی کرده و از تجمع چربی در کبد جلوگیری کند. چای سبز نقص و کمبود استروژن را در دوران یائسگی جبران کرده و از پوکی استخوان جلوگیری می کند. در نهایت اینکه چای سبز منجر به ایجاد آرامش روح و روان شما می شود و در نتیجه، مصرف عصرانه آن برای رفع خستگی توصیه می شود.
- از فواید دیگر چای سبز می توان به این موارد اشاره کرد: بالا بردن قدرت فکری و تمرکز، پیشگیری از امراضی مثل آلزایمر، درمان التهاب و آماس مفاصل، درمان و پیشگیری از بیماری MS (multiple sclerosis) . جالب است بدانید کاتچین موجود در چای سبز باعث از بین بردن باکتریهای مولد مسمومیت غذایی یا سم تولیدشده توسط این باکتریها شده و بدین ترتیب در مسمومیتهای غذایی هم به عنوان دارویی مفید استفاده می شود.
ویتامین C موجود در چای سبز با تقویت سیستم ایمنی بدن، بدن را در مقابل بیماریهای مختلف به ویژه بیماریهای فصلی مانند سرماخوردگی و آنفلوآنزا در زمستان، اسهال و استفراغ در تابستان و حساسیتهای فصل پاییز مقاوم می کند. در چین باستان برای افرادی که دائما بیمار بودند چای سبز تجویز می کردند.
- نوشیدن چای سبز نه تنها گوش را در برابر عفونت و تورم محافظت می کند بلکه در صورت بروز این مشکل، نمدار کردن پارچه تمیزی با چای سبز و سپس تمیز کردن گوش با آن می تواند تا حدی از تورم و عفونت بکاهد.
- تبخال مشکلی است که عامل ویروسی دارد اما با چای سبز می توان بهبود آن را تسریع کرد؛ به این ترتیب که اگر محل مورد نظر را با چای سبز مرطوب کرده و صبر کنیم تا خشک شود و این عمل را سه بار در روز تکرار کنیم، روند بهبودی و رفع محل زخم تسریع می شود.
- چای سبز بسیاری از عوامل بیماری زا را که بر سلامت دهان و دندان تاثیر منفی دارد از بین می برد. به این ترتیب می توان نوشیدن چای سبز را مکملی برای سلامت دهان و دندان دانست. علاوه بر این، چای سبز با از بین بردن باکتریهای نامناسب محوطه دهان، بوی بد دهان و تنفس بد بو را نیز مرتفع می کند. در چین باستان از چای سبز به عنوان داروی خوشبوکننده دهان پیش از حضور در مراسم رسمی و میهمانیها استفاده می کردند.
- ترکیبی موسوم به "ال تیانین" موجود در چای سبز که نوعی اسید آمینه است خاصیت آرام بخشی داشته و می تواند حالت تنش، افسردگی و استرس و هیجان را از بین ببرد.
- پژوهشگران ژاپنی با بررسی ترکیبات موجود در چای سبز دریافتند ترکیب اپی گالوکاتچین گالات (EGCG) با عملکردی عایق مانند مانع از اتصال ویروس HIV روی سلولهای سیستم ایمنی بدن و ایجاد ضعف در سیستم ایمنی بدن می شوند. به عبارت دیگر نوشیدن چای سبز را می توان به عنوان عامل مکملی برای جلوگیری از ابتلا به ایدز (AIDS) با عایق کردن سلولهای سیستم ایمنی بدن دانست.
- چای سبز از تاثیرات مخرب اشعه ماورا بنفش روی DNA جلوگیری می کند.
نحوه استفاده: 
برای هر نفر یک قاشق مرباخوری چای سبز را در قوری ریخته و به ازای هر یک قاشق، یک لیوان آب داغ با دمای 80 تا 85 درجه به آن اضافه کرده و درب قوری را به مدت هفت تا هشت دقیقه بگذارید سپس آن را بنوشید. یادآوری این نکته ضروری است که چای سبز مانند چای سیاه لزومی به دم کردن ندارد. چای سیاه و چای سبز هر دو از گیاه واحدی به دست می آیند. تفاوت در این است که برای تهیه چای سبز برگها را بخار داده، گرد (پودر) می کنند و سپس آنرا خشک می کنند ولی برای تهیه چای سیاه ابتدا برگها خشک و سپس تخمیر می شوند و در برخی اوقات مواد و رنگهای شیمیایی به آن اضافه شده و در انتها برشته می شود، یعنی فرآیند بیشتری روی چای صورت می گیرد.
میزان مصرف روزانه: 
چای سبز به عنوان جایگزینی مناسب برای چای سیاه و قهوه توصیه می شود. نوشیدن روزانه سه لیوان چای سبز (حاوی سه گرم مواد حل شدنی) یا روزانه 300 تا 400 میلی گرم عصاره استاندارد چای سبز (عصاره ها باید حاوی 80 درصد پلی فنلها و 55 درصد اپی گالوکزچین) مفید است. انواع فرآورده های کپسولی و مایع چای سبز نیز قابل دسترسی اند. 
روش نگهداری: 
برای تازه و معطر ماندن چای سبز بهتر است آن را در ظرفی تیره و در محلی تاریک و به دور از نور و رطوبت نگهداری کنید.
ترکیب شیمیایی برگ چای: 
مواد متشکله برگ چای عبارتند از مواد سلولزی، مواد صمغی، دکسترین، پکتین، مواد چربی، مواد مومی، نشاسته، قند، اسید گالیک، اسید اگزالیک، کورستین، مواد پروتیینی، الیاف (فیبر)، مواد معدنی، تانن، کافئین یا تئین، ترکیبات معطر و دیاستاز. بررسیهای آماری نشان می دهد در حدود 80 درصد مردم ژاپن چای سبز می نوشند به طوری که بیش از نیمی از آنها روزانه سه فنجان یا بیشتر از آن مصرف می کنند. نتایج یک بررسی جدید در ژاپن نشان می دهد که اگر به طور مرتب چای سبز بنوشید، احتمال مرگ ناشی از بیماریهای قلبی- عروقی 25 درصد کاهش‌ پیدا می کند. پژوهشگران همچنین از این مطالعات دریافتند فواید چای سبز ظاهرا برای زنان بیشتر است. زنانی که روزانه پنج فنجان یا بیشتر چای سبز می نوشیدند در مقایسه با کسانی که یک فنجان یا کمتر مصرف می کردند 31 درصد کمتر با خطر مرگ در اثر بیماری قلبی روبرو بودند. در نهایت اینکه به دلیل خواص فراوان چای سبز اکنون آن را در بسیاری از کشورهای جهان نه به عنوان یک نوشیدنی که به عنوان یک داروی گیاهی می شناسند و نوشیدن روزانه آن را توصیه می کنند.

از نظر طب قدیم ایران میوه انار سرد، تر و قابض است. آب انار سرد و تر است. پوست انار نیز سرد و خشک و بسیار قابض است.

آب انار خون ساز است و خون را تصفیه می‌کند و برای سالمندان بهترین دارو برای تقویت کلیه است. رنگ صورت را شاداب می‌کند و شادی بخش و مفرح است. صدا را باز کرده و گرفتگی صدا را برطرف می‌کند. برای افزایش وزن مصرف انار مفید است و آب انار مقوی قلب و معده است. 

آب انار راهکاری خوشمزه برای کاهش استرس

 متخصصان انگلیسی در یک بررسی جدید دریافته‌اند که نوشیدن روزانه آب انار می‌تواند با پایین آوردن فشار خون و کاهش میزان هورمون استرس، تنش‌ها و استرس‌های کارمندان را در محل کار کمتر کند.

متخصصان دانشگاه کوئین مارگات در ادینبورگ با انجام آزمایشاتی، تأثیر فیزیولوژیکی مصرف روزانه نیم لیتر آب انار را طی یک دوره دو هفته‌ای مورد ارزیابی قرار دادند.

آن‌ها دریافتند تمام 60 نفری که داوطلبانه در این آزمایش شرکت کرده بودند و در محیط‌های کاری مختلف مشغول به کار بودند، پس از نوشیدن این آب میوه اشتیاق بیشتری پیدا کردند و کمتر دچار استرس و آشفتگی می‌شدند.

به گزارش روزنامه تلگراف، مطالعات بسیاری تاکنون نشان داده است که آب انار مزایای بسیاری برای سلامتی دارد و انجام مطالعات بیشتر برای شناسایی خواص مفید این میوه ضروری است.

آب انار چربی‌های اضافی را آب می‌کند

به نقل از مد نیوز ری‌پورت، این بار متخصصان تغذیه تاکید کرده‌اند که آب انار همچنین می‌تواند چربی‌های اطراف معده و شکم را در زنان و مردان چاق کاهش دهد.

این متخصصان در یک آزمایش یک ماهه ثابت کردند، میزان تشکیل سلول‌های چربی در اطراف شکم در افرادی که آب انار مصرف می‌کنند، کاهش می‌یابد.

کسانی که آب انار می‌نوشند، فشار خونشان نیز پایین می‌آید و بنابراین خطر بروز حملات قلبی و سکته مغزی و بیماری کلیوی در این اشخاص نیز به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند.

پزشکان معتقدند که آب انار می‌تواند مقدار اسید چرب موجود در خون موسوم به اسید چرب «NEFA» را کاهش دهد.

آزمایشات قبلی که روی انسان و حیوانات انجام گرفته، نشان داده است که مقدار زیادی از این اسید چرب، ذخیره چربی را در اطراف شکم افزایش می‌دهد و در نتیجه سبب تشدید احتمال ابتلا به بیماری قلبی و دیابت نوع دوم می‌شود.

آب انار علیه سرطان

خواص آنتی اکسیدانی انار تأثیر زیادی بر کاهش احتمال ابتلا به سرطان و بیماری‌های قلبی دارد. آب انار به خاطر داشتن مقادیر فراوانی فلاوونوئید (نوعی آنتی اکسیدان) تأثیر فوق‌العاده‌ای بر خنثی سازی سرطان ناشی از رادیکال‌های آزاد دارد.

طی نتایج حاصله از تحقیقات روی موش‌ها، این میوه می‌تواند در پیشگیری از سرطان پوست و سینه موثر باشد و نیز طی یافته‌های جدید محققان آمریکائی، مصرف آب انار، روند رشد سلول‌های سرطان پروستات را کاهش می‌دهد.

در یک مطالعه زمانی که مصرف آب انار را ارزیابی کردند، مشخص شد: این ماده به دلیل وجود آنتی اکسیدان به مقدار زیاد می‌تواند به عنوان راهی برای مبارزه و جلوگیری از سرطان سینه باشد.

دفع مضرات دخانیات، تقویت معده، از بین برنده غم و اندوه و افزایش هوش آدمی از جمله 50 خواص خارق العاده انار هستند.

خداوند متعال در هر فصلی میوه های متناسب با آن فصل را آفرید تا آدمی بر اساس نیازهای جسمی خود از میوه ها استفاده کند. محققان طب قرآنی بر این عقیده اند که انار به عنوان یک میوه بهشتی از این جهت در فصل پاییز به بار می نشیند که فصل پاییز فصل خزان درختان و گرفتگی آسمان است و برای جلوگیری از افسردگی و نگرانی دانه های انار بسیار مفید بوده و موجب شادابی می شوند.

همچنین پزشکان و متخصصان تغذیه خواص انار را به 50 مورد تقسیم کرده اند:

1) پوست و ریشة انار ضدکرم

2) انار معتدل، مقوی، ملین، ادار آور و ضد تشنگی

3) اگر بعد از غذا انار شیرین خورده شود رنگ چهره زیبا و غذا آسان هضم می شود.

4) کسانی که لاغر هستند خوردن انار برای آنها مفید است البته نوع شیرین آن

5) انار شیرین برای کسانی که یرقان دارند مفید است، یک ساعت قبل یا بعد از غذا میل شود.

6) انار شیرین سرفه را تسکین می دهد و صدا را باز می کند (برای کسانی که آواز می خوانند)

7) انار شیرین خارشهای بدن را تسکین می دهد.

8) طبع انار ترش سرد است.

9) مقوی معده و کبد است، البته انار شیرین

10) کسانی که زخم معده دارند انار ترش ممنوع است. به طور کلی زیاده روی در مصرف انار ترش امکان به وجود آمدن زخم معده را دارد.

11) جهت درمان زخمهای دهان روزی چندبار آب انار ترش را در دهان نگه داشته و مزمزه نمایید.

م داخل بینی یا گوشت اضافی روی زخمها آب انار ترش را بجوشانید تا غلیظ شود، سپس با عسل مخلوط نمایید و بر روی آنها بمالید.

13) رب انار مقوی بدن و چاق کننده است.

14) رب انار یبوست می آورد.

15) خوردن انار غم و اندوه را از بین می برد.

16) کسانی که میل به خوردن خاک و چیزی دیگر دارند با خوردن رب انار از بین می رود.

17) خانمهای حامله اگر در دوران حاملگی رب انار بخورند ویار آنها از بین می رود.

18) برای از بین بردن ترشحات سادة زنانگی از دمکردة گل انار روزی 2 استکان استفاده شود. 5 گرم گل خشک در 200 سی سی آب جوش 20 دقیقه دم کرده، بنوشید.

19) برای کسانی که خروج مقعد دارند پوست انار خشک یا تازه را در آب بجوشانند صاف کرده و بعد از هر بار اجابت مزاج در داخل آب نیمگرم یا سرد آن بنشینند. برای کسانی که بواسیر دارند این عمل مفید است.

20) کسانی که کرم دارند حدود سه یا چهار گرم پوست انار را با یک لیوان آب گرم میل نمایند. بهتر است یبوست نداشته باشند اگر چنانچه یبوست دارند یک روز قبل از خوردن پودر پوست انار مسهل یا سوپ های ملایم بخورند و 2 ساعت بعد از خوردن پودر پوست انار مقداری سوپ میل شود.

21) کسانی که کم خون هستند یا احساس خستگی زیاد می کنند از دم کرده یا جوشاندة برگ انار به عنوان چای استفاده (10 گرم در 250 سی سی آب) کنند.

22) دم کردة برگ انار میگرن را برطرف می نماید. 5 عصر و آخر شب یک لیوان میل شود. 5 گرم گل انار در یک لیوان آب جوش دم کرده.

23) برای درمان کرم کدو بین 60 تا 90 گرم پوست خشک کردة ریشه با ساقة انار را در 2 لیوان آب به مدت 2 شبانه روز خیس کرده سپس با حرارت ملایم آن را جوشانده تا آب به یک لیوان برسد، سپس صاف نموده در 2 یا 3 نوبت با کمی عسل مخلوط کرده میل شود. بعد از آن بیمار هنگام اجابت مزاج بر روی یک ظرف آب نیم گرم بنشیند تا کاملاً کرم کدو که همانا سر آن می باشد دفع گردد زیرا اگر سر آن باقی بماند مجدداً رشد می نماید. اما برای از بین بردن کرم کدو داروهای شیمیایی البته زیر نظر پزشک بهتر است.

24) در موقع خوردن جوشانده پوست انار از خوردن روغن کرچک خودداری شود. زیرا ممکن است ایجاد مسمومیت نماید.

25) جوشاندة پوست انار جهت ترشحات سفید خانم ها مفید است.

26) از ترکیب گلهای له شدة انار با روغن کنجد برای سوختگی استفاده می شود.

27) طبع انار سرد و تر است.

28) پوست آن سرد و خشک است.

29) انار شیرین طبیعت سرد، معتدل و کمی تر دارد.

30) انار تولید کنندة اخلاط صالح است. همانا دو گونه خلط وجود دارد یکی مفید و دیگر غیر مفید که انار تولید کننده نوع مفید آن است.

31) برای رفع درد سینه یا سرفه خشک سر انار را سوراخ کرده سپس روغن بادام شیرین داخل آن ریخته و روی آتش بگذارند تا روغن جذب شود آن گاه بخورند بسیار خوب است.

32) انار ترش نیروی جنسی را کاهش می دهد.

33) عصارة گل انار و گلاب برای ورم چشم مفید است. بصورت ضماد با احتیاط مصرف شود.

34) گل انار با آب بارهنگ برای زخمهای آلات تناسلی آقایان مفید است. گل انار + عرق بید + عرق بیدمشک + عرق کاسنی + بارهنگ سپس زخم را بشویید.

35) به جای گل ما می توانیم از پی سفید داخل انار استفاده کنیم. (مورد شماره 34)

36) کسانی که می خواهند نوزادی زیبا داشته باشند در دوران حاملگی در فواصل غذا و ظهر و شب انار بخورند.

37) خوردن انار مستی را رفع می کند.

38) انار جهت صفرا و تب صفراوی مفید است. قبل از غذا میل شود.

39) بهترین موقع خوردن انار صبح ناشتا با کمی گلپر است.

40) جوشاندة گل انار درمان کنندة پیوره و خون ریزی لثه می باشد.

41) پودر پوست انار برای التیام زخمهای کهنه مفید است.

42) کسانی که مزاج گرم دارند انار ترش برای آنها مفید است.

43) اگر انار با دانه خورده شود از صدا کردن شکم جلوگیری می کند.

44) امام صادق (ع) می فرمایند: بخورید انار را با پرده های وسط آن تا معده را صیقل دهد و هوش را زیاد کند.

45) حضرت علی(ع) می فرمایند: به کودکان خود انار دهید تا زودتر به سخن آیند.

46) کسانی که بیماری قند دارند از انار استفاده کنند.

47) اگر آب انار را با شکر و نشاسته و صمغ عربی و روغن بادام بجوشانیم و نیم گرم میل شود باز کنندة ادرار و تقویت کنندة دستگاه ادرار و مثانه است.

48) انار دفع کنندة مضرات دخانیات می باشد.

49) اگر انار را با پوست و دانه به طور سالم بپزند و سپس کوبیدة آن را در محل خارش بگذارند خارش را برطرف می کند.

50) اشخاصی که دارای طبع سرد و تر هستند بعد از خوردن انار کمی زنجبیل با نبات بخورند.

* مصرف محدود سیر در پایان دوران بارداری باعث افزایش وزن جنین می‌شود. 

*برطرف کننده سرفه، سرماخوردگی و گرفتگی سینه است. 

*با عفونت مجرای گوارشی مقابله می‌کند و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. 

*برای افرادی که مبتلا به پرکاری تیروئید هستند، مفید است زیرا که منبع عالی ید است. 

 *ویتامین c موجود در آن برای درمان بیماری اسکوربوت (نوعی بیماری خونی ناشی از کمبود ویتامین ث) موثر است. 

 *برای سلامت قلب مفید است و با انواع بیماری‌های قلبی عروقی مقابله می‌کند. 

*مانع از بروز سرطان روده بزرگ، سینه، معده، پروستات و مثانه می‌شود. 

 *سولفور و سلنیم در آن مانع از بروز تومور می‌شود و در صورت ایجاد تومور، اندازه‌های آن را کاهش می‌دهد. 

*خاصیت مسکن آن دندان درد را درمان می‌کند. 

* با بالابردن میزان انسولین، قند خون را تنظیم می‌کند. 

 *سیستم دفاعی بدن را تقویت می‌کند. 

*آنتی اکسیدان قوی موجود در آن، رادیکال‌های آزاد را که باعث پیری و بیماری می‌شود خنثی می‌کند. 

 *با رقیق کردن خون مانع از لخته شدن خون می‌شود و در نتیجه احتمال بروز سکته را کاهش می‌دهد. 

 *خاصیت ضدالتهابی دارد. 

 *سیر خام حاوی آنتی بیوتیک طبیعی به نام آلیسین است و باکتری‌های مقاوم به دارو مانند «MRSA» و «هلیکوباک‌تر پیلوری» را که باعث زخم معده و سرطان معده می‌شود از بین می‌برد. 

 *عفونت‌های تنفسی را درمان می‌کند. 

* برای تسکین دندان درد، سیر خام را روزی چند بار روی لثه و دندان بمالید. 

*سیر له شده را روی زگیل قرار دهید تا از بین برود. 

 *برای درمان سینوزیت، چند حبه سیر له شده را در کره تفت دهید و با نان میل کنید.

*روزانه مخلوطی از آب 8تا10حبه سیر و 2قاشق غذاخوری عسل را میل کنید تا سرفه‌های بی‌وقفه تسکین یابد. 

 *10قطره آب سیر همراه با 2قاشق مرباخوری عسل آسم را درمان می‌کند. 

*یک حبه سیر را ریز خرد کنید و با کمی آب میل کنید تا نفخ، یبوست و درد معده برطرف شود.

 مصرف محدود سیر در پایان دوران بارداری باعث افزایش وزن جنین می‌شود. 

*برطرف کننده سرفه، سرماخوردگی و گرفتگی سینه است. 

*با عفونت مجرای گوارشی مقابله می‌کند و سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. 

*برای افرادی که مبتلا به پرکاری تیروئید هستند، مفید است زیرا که منبع عالی ید است. 

 *ویتامین c موجود در آن برای درمان بیماری اسکوربوت (نوعی بیماری خونی ناشی از کمبود ویتامین ث) موثر است. 

 *برای سلامت قلب مفید است و با انواع بیماری‌های قلبی عروقی مقابله می‌کند. 

*مانع از بروز سرطان روده بزرگ، سینه، معده، پروستات و مثانه می‌شود. 

 *سولفور و سلنیم در آن مانع از بروز تومور می‌شود و در صورت ایجاد تومور، اندازه‌های آن را کاهش می‌دهد. 

*خاصیت مسکن آن دندان درد را درمان می‌کند. 

* با بالابردن میزان انسولین، قند خون را تنظیم می‌کند. 

 *سیستم دفاعی بدن را تقویت می‌کند. 

*آنتی اکسیدان قوی موجود در آن، رادیکال‌های آزاد را که باعث پیری و بیماری می‌شود خنثی می‌کند. 

 *با رقیق کردن خون مانع از لخته شدن خون می‌شود و در نتیجه احتمال بروز سکته را کاهش می‌دهد. 

 *خاصیت ضدالتهابی دارد. 

 *سیر خام حاوی آنتی بیوتیک طبیعی به نام آلیسین است و باکتری‌های مقاوم به دارو مانند «MRSA» و «هلیکوباک‌تر پیلوری» را که باعث زخم معده و سرطان معده می‌شود از بین می‌برد. 

 *عفونت‌های تنفسی را درمان می‌کند. 

* برای تسکین دندان درد، سیر خام را روزی چند بار روی لثه و دندان بمالید. 

*سیر له شده را روی زگیل قرار دهید تا از بین برود. 

 *برای درمان سینوزیت، چند حبه سیر له شده را در کره تفت دهید و با نان میل کنید.

*روزانه مخلوطی از آب 8تا10حبه سیر و 2قاشق غذاخوری عسل را میل کنید تا سرفه‌های بی‌وقفه تسکین یابد. 

 *10قطره آب سیر همراه با 2قاشق مرباخوری عسل آسم را درمان می‌کند. 

*یک حبه سیر را ریز خرد کنید و با کمی آب میل کنید تا نفخ، یبوست و درد معده برطرف شود.

خوردن سیر تازه کوبیده شده موجب تولید گاز سولفید هیدروژن H2S در بدن می شود، گاز سولفید هیدروژن ضمن تاثیر بر دستگاه گردش خون، جریان خون را در رگ ها تسهیل و تشدید می کند. سرخ کردن و پختن سیر موجب می شود، گاز  H2S در معده و روده تولید نشود و سیر خاصیت خود را تا حد زیادی از دست بدهد.

سیر از جمله سبزیجات معطر و پرخاصیتی است که به‌صورت‌های مختلف شامل خام، پخته، سرخ‌شده، ترشی، خشک و پودر مورد استفاده قرار می‌گیرد .
ولی باتوجه به اینکه دهان انسان پس از خوردن سیر – به‌خصوص نوع خام و سرخ‌شده آن – بوی ناخوشایندی می‌گیرد، اغلب افراد شاغل از خوردن آن امتناع می‌کنند؛ در حالی که برای این منظور، معمولا خوردن سیب، کرفس، کاهو، سبزی، یک قاشق عسل یا همچنین جویدن چای خشک یا جعفری یا برگ سیر تازه را میتواند پیشنهاد کرد.

البته این روزها برای آن دسته از افرادی که صرف‌نظر از بوی بد سیر علاقه‌ای به طعم آن نیز ندارند، قرص‌های سیر بدون بو به بازار آمده است تا دیگر از مزایای آن بی‌بهره نمانند.

* خواص غذایی :

سیر سرشار از فولیک اسید، ویتامین C، کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم و مقدار کمی روی و ویتامین‌هایB1 ، B2 و B3 است.

* خواص درمانی:

- سیر ماده شیمیایی‌ای به نام آلیسین (Allicin) دارد که یک آنتی‌بیوتیک بسیار قوی است و نقش مهمی در نابودکردن طیف وسیعی از باکتری‌ها دارد. این تاثیر حتی بیشتر از پنی‌سیلین و تتراسایکلین است.

- خوردن سیر خام باکتری‌ها را از بین برده و قدرت ایمنی بدن را بالا می‌برد. 

- سیر پخته نیز نقش کاهش‌دهنده کلسترول خون را دارد، آن را رقیق کرده و از تشکیل لخته‌ های خونی جلوگیری می‌کند.

- سیر پخته یک ضداحتقان، ضدسرفه و پیشگیری‌کننده از برونشیت است.

- سیر برای درمان بیماری‌های مختلفی ازجمله آسم، برونشیت، روماتیسم، نقرس، میخچه و زگیل (به صورت موضعی)، سل، دندان درد، نیش‌زدگی و فشار خون‌بالا مفید است. در ضمن، سنگ کلیه را خرد می‌کند و در ضدعفونی‌کردن دستگاه‌های ادراری و عفونت‌های واژینال و مثانه نیز مؤثر است.

- سیر حافظه را تقویت کرده و فراموشی را از بین می‌برد.

- سیر از جمله سبزیجاتی است که باعث پیشگیری از بسیاری از سرطان‌ها می‌شود.

توجه: مادران شیرده در خوردن سیر زیاده‌روی نکنند زیرا سبب تغییر مزه شیر آنها شده و ممکن است نوزاد از خوردن شیر صرف‌نظر کند.

- خوردن سیر سبب تخریب سلولهای سرطانی و کاهش کلسترول خون می‌شود .

سیر با آن که خواص بسیاری دارد باید به اندازه اعتدال مصرف شود. زیرا استفاده زیاد از آن در بعضی اشخاص موجب سردرد، ضعف نیروی جنسی، ضعف چشم و عوارض بواسیر می‌شود .

- مصرف سیر مقدار LDL خون را کاهش می‌دهد.

مقدار مصرف سیر برای این منظور30 گرم در روز است. با مصرف سیر در چند ماه اول مقدار کلسترول ممکن است بالا رود و این بدان علت است که کلسترول از داخل نسوج خارج و داخل خون شده و از آنجا دفع می‌شود. پس از آن که کلسترول به حد نرمال رسید برای نگهداری آن، باید روزانه نصف سیر خام مصرف کرد.

- سیر از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است. اسانس سیر که در اثر تقطیر سیر با بخار آب حاصل می شود مرکب از مواد سولفوره بوده و مایعی به رنگ قرمز نارنجی است.

-سیر بادشکن وضد عفونی کننده است. خوردن سیر مصونیت بدن را در مقابل بیماریها افزایش می‌دهد. سیر محرک و تقویت کننده بدن و داروی سرماخوردگی و زکام است و نیز در معالجه بیماری سل اثر خوبی دارد.

- سیر سبب کاهش غلظت خون شده و در تنگی نفس نقش موثری دارد. همچنین چون گرم و خشک است بنابراین رطوبت معده را از بین برده و دردهای مفاصل را درمان می کند.

- سیر درمان کننده دردهای مفاصل، سیاتیک و نقرس بوده و زخم‌های ریه و درد معده را از بین برده و سنگ‌های کلیه را شکسته و خارج می سازد.

- خوردن سیر از سرطان دستگاه گوارش جلوگیری می کند.

گفتنی است، چینی ها قرن‌هاست که برای کاهش فشار خون از سیر استفاده می کنند.
سیر برای افراد مبتلا به اسهال و یبوست مضر است. افرادی که معده ضعیف دارند و بطور کلی سیستم هاضمه آنها ضعیف است، نباید در خوردن سیر افراط کنند.

اشخاص گرم مزاج باید سیر را پخته و یا از سیر ترشی استفاده کنند.
برای پختن سیر پس از پوست کندن آن را به مدت سه دقیقه بخار دهید.

اشخاصی که فشار خون پایینی دارند یا آلرژی دارند نباید از سیر استفاده کنند.

البته بهتر است که در مصرف هر ماده غذایی تعادل را رعایت کنید. با اینکه سیر خواص بیشماری دارد مصرف زیاد آن نیز مضراتی دارد که برایتان ذکر می کنم.

* مضرات سیر:

معمولا اثرات جانبی مصرف سیر خفیف و غیر متداول است. ولی با زیاده روی در مصرف آن و در موارد خاصی مضر است. بعضی از این مضرات شامل موارد زیر است:

1- ‏ظاهرا سیر تاثیری بر متابولیسم داروها ندارد، اما بیمارانی که از داروهای ضد انعقاد خون مثل آسپرین استفاده می‌ کنند، باید در مصرف سیر احتیاط کنند، زیرا سیر مانع از انعقاد خون می شود. ‏از این رو افرادی که جراحی می ‌کنند، باید 7 تا 10 روز پیش از جراحی از خوردن سیر خودداری کنند، زیرا زمان خونریزی را ‏طولانی ‌تر می ‌کند. ‏

2- بنابر تحقیقات دانشمندی بنام «ری (REY)» زیاده روی در مصرف سیر، موجب سردرد و ضعف بینایی می شود. برای جلوگیری از این مضرات چند راه پیشنهاد شده است:

الف- پختن سیر در آب و اضافه کردن کمی نمک یا کره یا روغن بادام به آن.

ب- مصرف گشنیز به همراه مصرف سیر یا بعد از مصرف سیر.

3- چنانچه در مصرف سیر، مراعات سن و مزاج و فصل نگردد، مخصوصاً در مصرف سیر خام زیاده روی شود، برای دستگاه تنفسی و بیماری بواسیر مضر است.

4- زنان آبستن یا شیرده بهتر است از‎ ‎سیر استفاده نکنند‎ . ‎

نوشته: ناصح پهلوانی